| SKA PW Balon z Czechowic 18.04.2015 |
| Jeżeli wszystko pójdzie dobrze to będzie dokładnie tak jak pisze SQ5JRN: 434.6345MHz USB RTTY 100 baud, ~425Hz shift, ASCII-7, bez parzystości, dwa bity stopu. Format ramki $$SQ7PFS,numer_ramki,szerokość_geograficzna,długość_geograficzna,wysokość,szybkość,liczba_satelitow. Jest w autokonfiguracji dl-fldigi więc zachęcam do nasłuchów. Start planowany jest na 18.04 o godzinie 13-14. Postaram się informować na forum na bieżąco jeśli będę miał możliwość. Zamieszczam dla zainteresowanych opis eksperymentów, które lecą na balonie (napisany przez kolegów z koła): Z terenu Śląskiego Centrum Naukowo - Technologicznego Przemysłu Lotniczego w Czechowicach-Dziedzicach wypuszczony zostanie balon o masie nieprzekraczającej 5,8 kg. Wydarzenie organizowane jest przez Sekcję Balonową Studenckiego Koła Astronautycznego Politechniki Warszawskiej. Balon ma na celu przetestowanie zaprojektowanych przez członków Koła układów elektronicznych, wykonanie zdjęć Ziemi z dużej wysokości oraz testowanie i eksperymentalne wykorzystanie znajdujących się na pokładzie balonu ładunków użytecznych. Mylarowa, pokryta aluminium KULLA 2 to elektrostatyczny próbnik (sonda kulowa) wyposażona w aparaturę mierzącą natężenie pola elektrycznego w miarę wzlotu w wyższe warstwy atmosfery. Dodatkowo w jej dolnej części umieszczona jest rurka Prandtla, umożliwiająca pomiar ciśnienia statycznego oraz dynamicznego w czasie zlotu na ziemię (różnica ciśnień pozwoli określić rzeczywistą prędkość opadania). Również mylarowa, acz przezroczysta KULLA 3 zbada właściwości termodynamiczne swojej powłoki (wewnętrzny efekt cieplarniany) dzięki półprzewodnikowemu czujnikowi temperatury; badanie to pozwoli wprowadzić odpowiednią poprawkę do obliczeń aerostatycznych stratosferycznego sterowca nowej generacji ROMA (Remotely Operable Multipotential Aerostat). PARTICULA 4 / PW-Sat2 Sail jest stratosferyczną wersją żagla deorbitacyjnego, w jaki zostanie wyposażony drugi polski studencki satelita PW-Sat2. Żagiel o powierzchni 4 m^2 zostanie puszczony pod gondolą wzdłuż przechodzącej przez jego środek linki stabilizującej co wywoła cenny, krótkotrwały efekt mikrograwitacji. Na określonej wysokości rozłoży się przy pomocy prototypowego mechanizmu sprężynowego. Rozwijająca się konstrukcja będzie filmowana z góry i z dołu przez kamery (górna kamera umieszczona w gondoli głównej balonu, dolna w ochronnym pojemniku, będącym punktem mocowania anteny eksperymentu CAPELLA P1). 200-metrowa CAPELLA P1 to prawdopodobnie największa (najdłuższa) napowietrzna antena na świecie. Pozwoli ona zebrać potrzebne informacje na temat zachowania się tak długiej i giętkiej struktury w czasie lotu przez naładowane elektrycznie chmury oraz w czasie zlotu na ziemię. Będąca odbiorczym dipolem symetrycznym, CAPELLA P1 posiada własną, malutką gondolę, w której umieszczono sprzężony z przewodami odbiorczymi odbiornik radiowy nastawiony na częstotliwość 225 kHz - dzięki temu pokładowy rejestrator dźwięku umożliwi zbadanie propagacji w troposferze sygnału z Radiowego Centrum Nadawczego w Solcu Kujawskim (np. przejście z fali przyziemnej w falę przestrzenną). Doświadczenia i wyniki zebrane w trakcie przeprowadzania eksperymentu CAPELLA P1 posłużą do stworzenia następnego eksperymentu (CAPELLA 1), będącego już napowietrznym nadajnikiem z symetryczną, 300-metrową anteną, przeznaczoną na fale myriametrowe. Patronem programu CAPELLA zostało Stowarzyszenie Park Kulturowy Radiostacja Babice, część sprzętu elektronicznego dostarczyła firma ZimTech z Warszawy. |