Tworzenie niekierunkowej anteny o polaryzacji poziomej z np. trzech ścian nie powoduje utraty mocy. Jest tak ponieważ każda ściana obsługuje tu jedną trzecią koła. Pojedyncza antena jest więc kierunkowa o szerokości wiązki 120 stopni, ma przez to zysk który kompensuje to, że dostaje ona jedną trzecią sumarycznej mocy w tej polaryzacji. Oczywiście podział mocy na pion i poziom powoduje jak wspomniałem wcześniej obniżenie sygnału przy odbiorze anteną z polaryzacją liniową o połowę. Praktyczne wykonanie anteny o polaryzacji kołowej realizuje się tak, że na wspólnym "bumie" w tych samych miejscach umieszcza się skrzyżowane elementy pionowe i poziome. Moc do czynnych elementów pionu i poziomu podaje się jednakową (choć niekoniecznie) ale z przesunięciem 90 lub 270 stopni. W przypadku odbioru kołówki liniówką nie ma znaczenia czy kołowość będzie lewo czy prawoskrętna. Przesunięcie fazowe najprościej zrealizować stosując jumpery od dzielnika mocy na maszcie przy systemie, do elementów pionowych o 1/4 fali dłuższe lub krótsze od tych do zasilania elementów poziomych.
Praktycznie pojedyncza antena do takiej konfiguracji składa się z reflektora ścianowego i elementu czynnego przed nim bez direktorów. Dla pasma 10 metrów powstałaby więc dość wymiarowa, ażurowa konstrukcja. W tym wariancie polaryzacja pionowa też jest podzielona na trzy ściany bo łatwiej uzyskać stałość wymaganego przesunięcia fazowego o 90 st., a także jeden odgromnik powyżej anteny wystarcza do ochrony całego systemu. |